پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

چه بر سر ما و جامعه ما آمده که برای اینکه چرخ زندگیمان بچرخد نیازمند هراس‌های روزانه ایم؟ چه شد که عده‌ای افراد سودجو و منفعت طلب در این فضا مجال جولان یافتند؟ چه شد که مکانیسم هراس‌افکنی حاکمیت به درون خانه‌ها و زندگی‌های ما رسوخ کرد؟ چه شد که ما در تقابل بین امید و اعتماد از یکسو و هراس و ناامیدی، سویه‌ی ناامیدی و هراس‌افکنی و هراس‌آفرینی را برگزیدیم؟ چگونه می‌توان در برابر زنجیره‌ی بی‌پایان هراس‌افکنی هر روزه مقاومت کرد و ایستاد؟ و.

این روزها حتما میزهای مشاوره در بعضی از ایستگاه های مترو را دیده اید که به دنبال روز جهانی ایدز اقدام به اطلاع رسانی و مشاوره به مسافران مترو می کنند. میزهای مشاوره در خصوص ایدز یا از سوی وزارت بهداشت یا برخی از انجمن های غیردولتی که در حوزه ایدز فعالیت دارند راه افتاده و هدف آنها حساس کردن مردم نسبت به این ویروس مزمن اما قابل کنترل است.

افراد فاقد شناسنامه در سرزمین خود و در موطن مادری‌شان مانند ارواح سرگردان زندگی می‌کنند، هستند، اما دیده نمی‌شوند، سخن می‌گویند، اما شنیده نمی‌شوند، انسانند، اما کرامت انسانی‌شان محترم شمرده نمی‌شود.